21 marca 2017 r., zmarł po długiej chorobie prof. dr hab. inż. Piotr Jan Małoszewski – polski naukowiec,  geolog, hydrolog,  profesor nauk o ziemi, zasłużony działacz polonijny i katolicki. Nasz przyjaciel i kolega z Konwentu Organizacji Polskich w Niemczech. Laureat nagrody niemieckiej i europejskiej Polonii Polonicus 2010.

Piotr Małoszewski urodził się 2 lipca 1950 roku w Krakowie. W latach 1968–1973 studiował na Wydziale Elektrotechniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Od 1973 przez dwadzieścia lat związany był z krakowskim Instytutem Fizyki Jądrowej. Był stypendystą Fundacji im. Alexandra von Humboldta. Od połowy lat 80. pracował  naukowo poza granicami Polski. W 1978 roku na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH uzyskał stopień naukowy doktora. W latach 1984 – 2016 był pracownikiem naukowym w Centrum Badawczym Helmholtza w Monachium. Po habilitacji w 1993 r. na Uniwersytecie we Freiburgu Piotr Małoszewski został tam profesorem hydrologii w 1999 r. W 2000 roku P. Małoszewski otrzymał w drodze nominacji od Prezydenta RP tytuł profesora nauk o ziemi w Polsce. W 2004 został wicedyrektorem Instytutu Ekologii Wód Podziemnych w Centrum Badawczym w Monachium. W latach 1999 – 2016 wykładał na Uniwersytecie we Freiburgu. Był także wykładowcą w Karlsruhe, Bochum, Monachium, w szwajcarskim Bernie, w Krakowie i w Poznaniu. Uczestniczył w kursach szkoleniowych organizowanych przez UNESCO oraz Międzynarodową Agencję Energii Atomowej (IAEA). Był ekspertem IAEA w misjach na Kubie, w Brazylii, Malezji, Wenezueli, Nigerii i w Sudanie oraz Etiopii. Uczestniczył w międzynarodowych projektach badawczych w Niemczech, Szwajcarii i w Kanadzie. Był  także Członkiem Amerykańskiej Unii Geofizycznej i Europejskiej Unii Nauk o Ziemi i prezydentem Międzynarodowej Komisji Znacznikowej (ICT) w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Nauk Hydrologicznych (IAHS). Profesor był członkiem wielu redakcji i recenzentem ważnych czasopism naukowych. Był autorem 185 publikacji naukowych, dwóch książek i w ostatnich 25 latach ponad 150 wystąpień na sympozjach naukowych. Był promotorem 11 doktorów. Ponad 30-letni pobyt prof. Piotra Małoszewskiego za granicą jest historią sukcesu polskiego naukowca w Niemczech.



Po raz pierwszy do Monachium przyjechał w roku 1979 jako świeżo upieczony doktor krakowskiego Instytutu Fizyki Jądrowej i obiecujący naukowiec - na stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Na tle niemieckich kolegów wyróżniał się wiedzą teoretyczną oraz starannością przygotowania matematycznego do realizacji badań eksperymentalnych. Tak wspominał  pierwsze lata w Niemczech:

Przyjechałem z Krakowskiego Instytutu Fizyki Jądrowej, który Niemcy znali i cenili. My mogliśmy sobie pozwolić na jeden jedyny eksperyment, oni - na „tysiąc". Nam się nawet nie śniły takie środki na badania! Więc planowaliśmy od A do Z. Ponadto biliśmy ich przygotowaniem matematycznym i teoretycznym. Byłem po prostu kolegą z pracy. Nikomu nie przeszkadzało, że jestem z Polski, czy jeszcze z innego kraju.

Choć wyjechał do Niemiec jako zaproszony i ceniony ekspert, szybko zaczął angażować się w działalność polonijną, głównie w strukturach katolików świeckich przy Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech.

Od 1993 do 1999 był dyrektorem Szkoły Przedmiotów Ojczystych działającej przy Polskiej Misji Katolickiej w Monachium. Współtworzył i był wiceprzewodniczącym Chrześcijańskiego Centrum Krzewienia Kultury, Tradycji i Języka Polskiego w Niemczech, przewodniczył Radzie Naczelnej Polskich Katolików Świeckich w Niemczech oraz Konwentowi Organizacji Polskich w Niemczech, był wiceprzewodniczącym Polskiej Rady Duszpasterskiej Europy Zachodniej. Reprezentował także Polaków w Centralnym Komitecie Niemieckich Katolików (ZdK), przewodniczył delegacji Polskich Wspólnot z Europy Zachodniej w Europejskim Forum Laikatu (ELF) oraz był członkiem Rady Polskiego Zwierzchnictwa Zakonu Rycerskiego św. Grobu w Jerozolimie, uczestnicząc intensywnie jako polski przedstawiciel, w życiu bożogrobców.

Profesor Małoszewski utrzymywał stałe związki z Polską. Prowadził wykłady na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie oraz na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 5  września 2016 r. został powołany do Polonijnej Rady Konsultacyjnej przy Marszałku Senatu RP.

Za swoje zasługi został wyróżniony Orderem Świętego Sylwestra Papieża oraz Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Requiem aeternam dona ei, Domine, et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace.

Presse, Wspólnota Polska, Europejska Unia Wspólnot Polonijnych